"Moja Droga!"

"Wśród kwiatów bez życia cieniem jakoby płaszczem, ciszą otulany.
Ja, mrokiem skąpany.
Znalazłem siłę w płomieniu jednego kwiatu, cieniu, pocałunku, westchnieniu.
Odnalazłem się w nieboskim zagubieniu i na przekór prawom azylu leśnego
żyję dniem kwiatu martwego.
Tak cicho, koszmarnie.
Strach niczym wiatr na liściach szemrząc odgrywa się na mnie
Za przekroczenie granicy, co oznacza cierpienie.
Tak piękna granica o każdy krok błagać nie przestanie.
A ja? Ja Stworzenie przez Boga zapomniane
Na podług woli mej drogi
I śmierci chętnie przekroczę progi."